જ્યારે કોઈ વિશ્વાસી કોઈ નવા સત્યમાં ફસાઈ જાય છે, ત્યારે તે તેના માટે એટલી હદ સુધી જઈ શકે છે કે બીજા સત્યો જે પહેલા સત્યને સંતુલિત કરવા માટે બનાવાયેલા છે, તેને અવગણવામાં આવે છે. આ સાચું છે, ખાસ કરીને ખરા ખ્રિસ્તી વિશ્વાસના સંદર્ભમાં.

જૂના કરાર હેઠળ, વિશ્વાસ મહત્વપૂર્ણ નહોતો. ફક્ત કાર્યો જ મહત્વપૂર્ણ હતા. મૂસાના નિયમમાં ઈશ્વરમાં વિશ્વાસ રાખવા વિશે કંઈ કહેવામાં આવ્યું ન હતું. પરંતુ તેણે 613 આજ્ઞાઓ આપી - કાર્યોની એક મોટી સૂચિ, જો માણસ ઈશ્વરને પ્રસન્ન કરવા માંગતો હોય તો તેનું પાલન કરવા માટે.

પરંતુ જ્યારે આપણે નવા કરારમાં આવીએ છીએ, ત્યારે આપણે વાંચીએ છીએ, "કેમ કે તમે કૃપાથી વિશ્વાસ દ્વારા તારણ પામેલા છો. અને એ તમારાથી નથી, એ તો ઈશ્વરનું દાન છે. કરણીઓથી નહિ, રખેને કોઈ અભિમાન કરે” (એફેસીઓને પત્ર 2:8-9). ફક્ત આ કલમને સંદર્ભ વગર વાંચીને, ઘણા વિશ્વાસીઓ અતિશયતા તરફ વળે છે અને કહે છે કે તેથી કાર્યો બિલકુલ મહત્વપૂર્ણ નથી - કારણ કે (જેમ આ કલમ કહે છે), કાર્યો વ્યક્તિને તે શું કરી શકે છે તેના પર અભિમાન કરવા પ્રેરે છે.

પરંતુ નવો કરાર ખરેખર શું શીખવે છે? તમે શાસ્ત્રની ફક્ત એક જ કલમમાં સંપૂર્ણ સત્ય શોધી શકતા નથી. જ્યારે શેતાને અરણ્યમાં ઈસુને એક કલમ ટાંકીને કહ્યું, "એમ લખેલું છે..." (માથ્થી 4:6)", ઈસુએ કહ્યું, "એમ પણ લખેલું છે...". તેથી આપણે જોઈએ છીએ કે જો આપણે સંપૂર્ણ સત્યને સચોટ રીતે સમજવા માંગતા હોઈએ તો શાસ્ત્રની એક કલમને ઘણીવાર શાસ્ત્રની કોઈ બીજી કલમ (અથવા કલમો) દ્વારા સંતુલિત કરવી જોઈએ. જો શેતાને શાસ્ત્રની એક કલમથી પ્રભુ ઈસુને પણ છેતરવાનો પ્રયાસ કર્યો હોય, તો તે આજે શાસ્ત્રની કોઈ એક કલમને પોતાની રીતે વાપરીને વિશ્વાસીઓને છેતરવાનો કેટલો વધુ પ્રયાસ કરશે. તેથી જો આપણે છેતરાઈ ન જવું હોય તો આપણે શાસ્ત્રનો અભ્યાસ કરવામાં ખૂબ કાળજી રાખવી જોઈએ. પક્ષીઓની જેમ, સત્યને પણ બે પાંખો હોય છે - અને જો તમે સીધા ઉડવા માંગતા હોવ તો તમારે બંનેનો ઉપયોગ કરવો જોઈએ. ફક્ત એક જ પાંખના ઉપયોગથી, તમે કાં તો સંપૂર્ણપણે ભટકી જશો, અથવા ગોળ ગોળ ફરશો અને ક્યારેય કોઈ પ્રગતિ નહીં કરો!

આપણે એફેસીઓને પત્ર અધ્યાય 2 માં આ સંતુલન જોઈએ છીએ, જ્યાં એક તરફ કહે છે: "કેમ કે તમે કૃપાથી વિશ્વાસ દ્વારા તારણ પામેલા છો. અને એ તમારાથી નથી, એ તો ઈશ્વરનું દાન છે. કરણીઓથી નહિ, રખેને કોઈ અભિમાન કરે." પણ એટલા માટે કે કોઈ ખોટા માર્ગે ન જાય, (ફક્ત તે "એક પાંખ પર ઉડતા રહે"), તેથી તે તરત જ આગળની કલમમાં કહે છે: "કેમ કે આપણે તેમની કૃતિ છીએ, અને સારી કરણીઓ કરવાને ખ્રિસ્ત ઈસુમાં આપણને ઉત્પન્‍ન કરવામાં આવ્યા છે. તે [સારી કરણીઓ] વિષે ઈશ્વરે અગાઉથી એમ ઠરાવ્યું કે, આપણે તે પ્રમાણે ચાલીએ" (એફેસીઓને પત્ર 2:8-10). તેથી: આપણો ઉદ્ધાર - સારી કરણીઓ દ્વારા નહીં - પરંતુ સારી કરણીઓ કરવા માટે થયો છે જે ઈશ્વરે અગાઉથી તૈયાર કરી છે, જેથી આપણે તે પ્રમાણે ચાલીએ.

આપણે ફિલિપીઓને પત્ર 2:12, 13 માં સમાન સંતુલન જોઈએ છીએ. ત્યાં આપણને "ભય અને કંપારી સહીત આપણું તારણ સાધી લેવા" માટે પ્રોત્સાહિત કરવામાં આવે છે. પરંતુ પછીની કલમ કહે છે કે "કેમ કે જે પોતાની પ્રસન્‍નતા પ્રમાણે તમારામાં ઈચ્છવાની તથા કરવાની પ્રેરણા કરે છે, તે તો ઈશ્વર છે." આપણે પહેલા આપણામાં ઈશ્વર શું કરે છે તે શોધવું પડશે.

યાકૂબનો પત્ર 2:17-18 માં, તે કહે છે કે "તેમ જ વિશ્વાસ પણ, જો તેની સાથે કરણીઓ ન હોય, તો તે એકલો [હોવાથી] નિર્જીવ છે." અને પછી યાકૂબ આગળ કહે છે કે "કોઈ કહેશે, ‘તને વિશ્વાસ છે, અને મને કરણીઓ છે'. પરંતુ યાકૂબ (પવિત્ર આત્માથી પ્રેરિત) કહે છે, "તું તારો વિશ્વાસ તારી કરણીઓ વગર મને દેખાડ, અને હું મારો વિશ્વાસ મારી કરણીઓથી તને દેખાડીશ.” તેથી જે વિશ્વાસ "વિશ્વાસના કાર્યો" ઉત્પન્ન કરતો નથી તે મૃત વિશ્વાસ છે. મૃત વિશ્વાસ અને જીવંત વિશ્વાસ વચ્ચે આ જ તફાવત છે.

ખરો ખ્રિસ્તી વિશ્વાસ હંમેશા વિશ્વાસના કાર્યો ઉત્પન્ન કરશે - એટલે કે, પવિત્ર આત્મા પર આધાર રાખીને ઉત્પન્ન થતા કાર્યો. કારણ કે વિશ્વાસ ખરેખર એ જ છે: પવિત્ર આત્મા પર આધાર રાખવો, જેમ ડાળી ફળ આપવા માટે ઝાડ પર આધાર રાખે છે તેમ. તેથી, જો આપણી પાસે ખરેખર નવા કરારમાં જોવા મળતું સત્યનું સંતુલન છે, તો તે આપણા જીવનની ખ્રિસ્ત જેવી સમાનતામાં જોવા મળશે - આપણા ઘરના સંબંધોમાં અને આપણા કાર્યસ્થળોમાં - જે પવિત્ર આત્માના સામર્થ્ય દ્વારા, વિશ્વાસ દ્વારા ઉત્પન્ન થાય છે (એટલે ​​કે, તેમના પર આપણી નિર્ભરતા દ્વારા).

કાર્યો વિનાનો વિશ્વાસ એક મૃત બૌદ્ધિક માન્યતા છે - અને તે વ્યક્તિના હૃદયમાં પવિત્ર આત્મા દ્વારા ઉત્પન્ન થતો વાસ્તવિક વિશ્વાસ નથી. વાસ્તવિક ખ્રિસ્તી વિશ્વાસ એ ઈશ્વર પર સંપૂર્ણ નિર્ભરતા છે, જે હંમેશા વ્યક્તિના જીવનમાં ખ્રિસ્ત સમાનતા વધારવાનું ફળ ઉત્પન્ન કરે છે. બીજી બાજુ, વિશ્વાસ વિનાના કાર્યોમાં માણસ, પોતાના માનવીય પ્રયત્નો દ્વારા ઈશ્વરને પ્રસન્ન કરવાનો પ્રયાસ કરે છે, જેના પરિણામે સ્વ-ન્યાયીપણું આવે છે - જેને શાસ્ત્ર "મેલા લૂગડાં" કહે છે. ("આપણા બધા ન્યાયી કાર્યો મેલા લૂગડાં જેવા છે" - યશાયા 64:6).

મેં આ લેખમાં જે કહ્યું, તે કર્યું છે તે ખૂબ જ મહત્વપૂર્ણ સત્ય છે - કારણ કે આપણું સનાતન ભવિષ્ય તેના પર નિર્ભર છે - અને તેથી આપણે આ બાબતમાં ભૂલ કરી શકતા નથી. તો તમને ખોટા "વિશ્વાસ" થી શેતાન છેતરે એવું ન થવા દો, જે ફક્ત એક બૌદ્ધિક માન્યતા છે જે આપણામાં ખ્રિસ્તનું જીવન ઉત્પન્ન કરતી નથી.

જેને સાંભળવાને કાન છે, તે સાંભળે. આમીન.