યશાયાના ઉત્તરાર્ધમાં, જે અધ્યાય 40 થી શરૂ થાય છે, તેમાં ખ્રિસ્તીઓ માટે કેટલાક અદભુત વચનો છે. યશાયાના બે ભાગ છે, પ્રથમ 39 અધ્યાય જૂના કરારના પ્રથમ 39 પુસ્તકોને અનુરૂપ છે, અને પછીના 27 અધ્યાય નવા કરારના 27 પુસ્તકોને અનુરૂપ છે. યશાયાના છેલ્લા 27 અધ્યાયો અનિવાર્યપણે નવા કરારની પ્રબોધવાણીઓ છે - તેમાંથી ઘણી ખ્રિસ્તનો અને ઘણી બધી ઈસુના પગલે ચાલવા માટે આપણો સંદર્ભ આપે છે - અને તેથી યશાયા અધ્યાય 40 થી 66 માં કેટલાક અદભુત વચનો છે જે અનિવાર્યપણે નવા કરારમાં આપણી સાથે સંબંધિત છે.

યશાયા 66:1-2 ઈસુ ખ્રિસ્તની ખરી મંડળીના નિર્માણનું ચિત્ર છે, જેની સામે નરકના દરવાજા ક્યારેય જીતી શકશે નહીં. “આકાશો મારું રાજ્યાસન છે, ને પૃથ્વી મારું પાયાસન છે; તમે મારે માટે કેવું ઘર બાંધશો? તમે મનુષ્યો, તમે જેઓ તમારી જાતને નવો જન્મ પામેલા ખ્રિસ્તીઓ કહો છો, તમે જે મંડળી મારે માટે બાંધવાનું કહો છો તે કેવી છે?”

જ્યારે પ્રભુ કહે છે, “તેની જ તરફ હું દ્રષ્ટિ રાખીશ,” ત્યારે તે તે વ્યક્તિનું વર્ણન કરી રહ્યા છે જેની ઉપર તે તેમની મંડળી બાંધવા માટે કૃપાથી જોશે, જેની વિરુદ્ધ હાદેસની સત્તાનું જોર નહિ ચાલે. એક એવી મંડળી જેમાં શેતાન ક્રોધ, વિષયવાસના, વ્યભિચાર, જૂઠ, ચોરી અને આદમની જાતિમાં જોવા મળતી અન્ય તમામ દુષ્ટ બાબતો સાથે ઘૂસણખોરી કરી શકશે નહીં.

“જે ગરીબ તથા નમ્ર હ્રદયનો છે, ને મારા વચનને લીધે ધ્રૂજે છે, તેની જ તરફ હું દ્રષ્ટિ રાખીશ” (યશાયા 66:2). તે જે પ્રથમ ગુણવત્તા શોધી રહ્યા છે તે નમ્રતા અને પસ્તાવો અથવા આત્માની ભંગુરતા છે. ઈશ્વર એવા લોકો તરફ જુએ છે જેઓ પોતાને વિશે નીચો અભિપ્રાય ધરાવે છે, નીચું આત્મસન્માન નહીં. ઈસુને નીચું આત્મસન્માન નહોતું. તે ઈશ્વરના પુત્ર હતા. તેમણે પોતાના શિષ્યોને કહ્યું, “તમે મને ગુરુ તથા પ્રભુ કહો છો એ તમે ખરું જ કહો છો, કેમ કે હું એ જ છું” (યોહાન 13:14). તે કોણ હતા તેના વિશે તેમને કોઈ શંકા નહોતી. તે જાણતા હતા કે તે ઈશ્વરના પુત્ર છે. તેમને કોઈ નીચું આત્મસન્માન નહોતું. પણ તેમની પાસે એટલી જબરજસ્ત નમ્રતા હતી કે તે અન્યને એવા લોકો માનતા હતા જેમની તેમણે સેવા કરવી જોઈએ, અને તે તેમના પગ ધોતા હતા. શું તમે જાણો છો કે તેમણે યહૂદા ઈશકારિયોતના પગ પણ ધોયા હતા? તે નમ્રતા છે, જે વ્યક્તિ થોડા કલાકોમાં તેમને પરસ્વાધીન કરવા જઈ રહી છે તેના પગ ધોવા. તેમને નીચું આત્મસન્માન નહોતું, પરંતુ તેમણે નીચું સ્થાન લીધું. તેમણે પોતાના વિશે નીચા વિચારો રાખ્યા. બીજાઓ સાથેના આપણા સંબંધમાં, ફિલિપીઓને પત્ર 2:3 કહે છે, “દરેકે નમ્ર ભાવથી પોતાના કરતાં બીજાઓને ઉત્તમ ગણવા.” તે પ્રથમ ગુણવત્તા છે, આત્માની ભંગુરતા. આપણે ખ્રિસ્ત જેવા નથી તેથી દુ:ખમાં ભંગુરતા. ઈશ્વર તે પ્રકારની વ્યક્તિ તરફ જુએ છે.

ઈશ્વર વ્યક્તિમાં બીજી જે ગુણવત્તા શોધે છે તે યશાયા 66:2 માં છે, “જે મારા વચનને લીધે ધ્રૂજે છે.” ઈસુના આદેશોના સંબંધમાં આ ધ્યાનમાં લેવું ખૂબ જ મહત્વપૂર્ણ છે. જ્યારે તમે પહાડ પરનો ઉપદેશ વાંચો છો, ત્યારે શું તમે ઈશ્વરના વચનથી ધ્રૂજો છો? તે વચનથી જે કહે છે કે જો તમે ગુસ્સે થાઓ અને તે ગુસ્સામાં કોઈ વ્યક્તિ સાથે વાત કરો, તો તમે નરકમાં જવા માટે પૂરતા દોષિત છો? શું તમે તે વચનથી ધ્રૂજો છો જે કહે છે કે જો તમે તમારા શરીરના અંગોને કાપી નાખવા માટે આમૂલ વલણ નહીં અપનાવો જે તમારી આંખોથી વિષયવાસના કરવા અને જાતીય પાપ કરવા માટે કારણરૂપ બને છે, તો તમારે આમૂલ વલણ અપનાવવું જોઈએ, નહીં તો તમે નરકમાં જશો? શું તમે તે વચનથી ધ્રૂજો છો?

હું બહુ ઓછા ખ્રિસ્તીઓને જોઉં છું જેઓ તે વચનથી ધ્રૂજે છે, તે લોકોમાં પણ જેમણે મને આ વિશે વર્ષોથી ઉપદેશ આપતા સાંભળ્યા છે. મને કહેતા દુઃખ થાય છે કે મેં જ્યાં જવાબદારી લીધી છે તેવી કેટલીક મંડળીઓમાં પણ, જ્યાં લોકોએ મને આ પાપોની વિરુદ્ધ 25 વર્ષથી ઉપદેશ આપતા સાંભળ્યા છે, તેઓ હજુ પણ આ વચનથી ધ્રૂજતા નથી. ઘણા ખ્રિસ્તીઓની સ્થિતિ આવી છે: તેમની પાસે જ્ઞાન છે, પણ તેઓ તેને હળવાશથી લે છે. જ્યારે તમે જુઓ છો કે ખ્રિસ્તે આપણને પાપમાંથી મુક્ત કરવા માટે વધસ્તંભ પર કેટલી કિંમત ચૂકવી, ત્યારે તમે પાપને હળવાશથી કેવી રીતે લઈ શકો? એક ભજન છે જે હું ઘણીવાર મારી જાત માટે ગાઉં છું, જે કહે છે:

જ્યારે પણ પરીક્ષણ આવે ત્યારે મને જોવા દો, પ્રભુ, મને જોવામાં મદદ કરો,
મારા ઈશ્વરે ઘાયલ હાથ લંબાવ્યા,
અને તેમણે બનાવેલી પૃથ્વી પર તેમનું લોહી વહ્યું,
અને મને અનુભવવા દો કે તે મારું પાપ હતું,
જાણે ત્યાં બીજા કોઈ પાપો નહોતા,
તે તેમના માટે, જે જગતનો ભાર સહન કરે છે,
એક એવો ભાર હતો જે તે ભાગ્યે જ સહન કરી શક્યા.

હું મારી જાત માટે આ ઘણી વખત ગાઉં છું જેથી મને યાદ રહે કે મારા પ્રભુ, જેઓ આ સૃષ્ટિનો ભાર તેમના ખભા પર સહન કરી શકતા હતા, તેઓ મારા પાપનો ભાર સહન કરી શક્યા નહીં. તે પાપે ગલગથા પર તેમને કચડી નાખ્યા – અને આ તે છે જેણે મને પાપ પ્રત્યે જબરજસ્ત ધિક્કાર રાખવામાં મદદ કરી છે, અને મને ઈશ્વરના વચનથી ધ્રૂજવા માટે પ્રેરિત કર્યો છે. અને આ તે છે જે મને ખ્રિસ્તીઓને શિક્ષિત કરવાનો બોજ આપે છે, તેમને મદદ કરવા માટે કે તેઓ જાણે કે આંખોથી વિષયવાસના જેવા પાપો AIDS અથવા કેન્સર કરતાં પણ વધુ ખરાબ છે.

જે દિવસે તમે તે સમજશો, તે દિવસે તમે આ પાપો સામે આમૂલ રીતે લડશો. તમે AIDS-સંક્રમિત સિરીંજ સાથે મૂર્ખામી નહીં કરો. તમે તેમના વિશે આટલા સાવચેત કેમ છો, અને છતાં AIDS કરતાં પણ વધુ ખરાબ બાબત વિશે સાવચેત નથી? હું તમને જણાવીશ કે શા માટે: કારણ કે તમે માનતા નથી કે પાપ AIDS અને કેન્સર કરતાં વધુ ખરાબ છે, તમે ઈશ્વરના વચનથી ધ્રૂજતા નથી. મેં આ માનતા શીખી લીધું છે, અને તેથી જ હું ક્રોધ, સ્ત્રીઓ માટે વિષયવાસના અને છૂટાછેડા જેવા પાપોથી અત્યંત સાવચેત રહું છું. સ્વર્ગના રાજ્યમાં પ્રવેશવા માટે, આપણું ન્યાયીપણું શાસ્ત્રીઓ અને ફરોશીઓના ન્યાયીપણાને વટાવી જવું જોઈએ.

હું બહુ ઓછા ખ્રિસ્તીઓને જોઉં છું જેઓ આને ગંભીરતાથી લે છે, અને બહુ ઓછા ઉપદેશકો જેઓ તેનો ગંભીરતાથી ઉપદેશ આપે છે. પહાડ પરનો ઉપદેશ એ મૂળભૂત આવશ્યકતા છે જે આપણી પાસે હોવી જરૂરી છે. ઈસુએ કહ્યું, “કેમ કે હું તમને કહું છું કે શાસ્‍ત્રીઓના તથા ફરોશીઓના ન્યાયીપણા કરતાં જો તમારું ન્યાયીપણું વધારે ન હોય, તો આકાશના રાજ્યમાં તમે નહિ જ પેસશો” (માથ્થી 5:20).

હું મારા પૂરા હૃદયથી આ માનું છું. પ્રભુ ખ્રિસ્તીઓ પાસેથી ન્યાયીપણાની એક એવી ગુણવત્તાની અપેક્ષા રાખે છે જે દસ આજ્ઞાઓ કરતાં ઘણી વધારે હોય. મૂર્તિપૂજા એ લાકડા અને પથ્થરની મૂર્તિઓ સામે નમવું નથી. તે મારા હૃદયમાં ઈશ્વર સિવાયની કોઈ અન્ય બાબતને સ્થાન આપવું છે. સાબ્બાથ એ ફક્ત વિશ્રામવારના દિવસે કામ ન કરવું નથી; તે આરામનું આંતરિક જીવન છે. વ્યભિચાર એ ફક્ત શારીરિક વ્યભિચાર નથી; તે આંખોથી વિષયવાસના કરવી છે. ખૂન એ ફક્ત કોઈને મારી નાખવું નથી; તે ક્રોધ છે. અને બધી આજ્ઞાઓ સાથે આમ જ છે, જે આપણે પછીથી જોઈશું.

ચાલો આપણે ઈશ્વરના વચનથી ધ્રૂજતા શીખીએ જેથી ઈશ્વર તેમની મંડળી બાંધવા માટે આપણો ઉપયોગ કરી શકે. ઈશ્વર જે પ્રકારની વ્યક્તિને તેમનું ઘર બાંધવા માટે શોધશે અને ઉપયોગ કરશે તેના વિશે આપણે યશાયા 66:1-2 માં જોયું. ઈશ્વર આપણને મદદ કરો.