ખ્રિસ્ત પાછા આવે તે પહેલાં, રાજ્યની આ સુવાર્તા સમગ્ર જગતમાં પ્રગટ કરાશે. (માથ્થી 24:14).

રાજ્યની સુવાર્તા શું છે? રોમનોને પત્ર 14:17 સ્પષ્ટપણે શીખવે છે કે તે પવિત્ર આત્મામાં ન્યાયીપણાની, પવિત્ર આત્મામાં શાંતિની અને પવિત્ર આત્મામાં આનંદની સુવાર્તા છે. તેનો પ્રચાર કરનારા બહુ ઓછા છે. મોટાભાગના લોકો ફક્ત પાપોની માફીનો પ્રચાર કરી રહ્યા છે, જે ખૂબ જ સારું પહેલું પગલું છે.

મારા માટે તે પ્યાલાની સફાઈ કરવા જેવું છે. જો મારો નાનો દીકરો મારી પાસે આવે અને કહે, "પપ્પા, શું તમે મને એક ગ્લાસ દૂધ આપી શકો છો?", અને તે મને ગંદો પ્યાલો (આપણા હૃદયનું ચિત્ર) આપે, તો હું પહેલા પ્યાલાને સાફ કરું છું. હું તે ગંદા પ્યાલામાં દૂધ રેડીશ નહીં. હું તે પ્યાલો લઈશ અને તેને સંપૂર્ણપણે સાફ કરીશ. પણ પછી, તેનો હેતુ શું છે? હું તેને ખાલી પ્યાલો પાછો આપતો નથી! હું તેને દૂધથી ભરીને પછી તેને આપું છું.

તેવી જ રીતે, જ્યારે આપણે ખ્રિસ્ત પાસે આવીએ છીએ, ત્યારે જેમ પ્યાલાના અંદરના ભાગને સાફ કરવામાં આવે છે તેમ સૌ પ્રથમ તે આપણા હૃદયને શુદ્ધ કરે છે. પણ શું તે તેને એમ જ મૂકી દે છે? ના! તે પવિત્ર આત્મા દ્વારા તેને ઈશ્વરનું ન્યાયીપણુ, ઈશ્વરની શાંતિ અને ઈશ્વરના આનંદથી ભરી દે છે. આ સુવાર્તા છે. જો આપણે લોકોને ફક્ત એ સત્ય કહીએ કે ખ્રિસ્ત હૃદયને શુદ્ધ કરશે અને પ્યાલાને શુદ્ધ કરશે, તો આપણે લોકોને ખાલી પ્યાલો આપી રહ્યા છીએ, અને તેથી જ ઘણા ખ્રિસ્તીઓ તરસ્યા છે. તેઓ સંતુષ્ટ નથી કારણ કે તેઓ ખાલી પ્યાલા સાથે ફરી રહ્યા છે જે ખરેખર સ્વચ્છ હોઈ શકે છે, પરંતુ તે ખાલી છે. મારા પુત્રને ખાલી પ્યાલો જે સ્વચ્છ છે તે આપવાનો અને કહેવાનું કે, "દીકરા, તેં મને ગંદો પ્યાલો આપ્યો, હવે તે સ્વચ્છ છે" તેનો શું અર્થ છે. જો ઈશ્વર આપણને આટલું જ આપે છે, તો તે નિરાશાજનક હશે. મારો પુત્ર કહેશે, "હે પપ્પા, મને થોડું દૂધ જોઈતું હતું."

શું તમને ન્યાયીપણાની ભૂખ અને તરસ છે? મુશ્કેલી એ છે કે ઘણા ખ્રિસ્તીઓને ન્યાયીપણાની ભૂખ અને તરસ હોતી નથી, અને તેથી જ તેઓ સ્વચ્છ ખાલી પ્યાલા સાથે ફરે છે.

જૂના કરાર અને નવા કરાર વચ્ચેનો તફાવત આ રીતે દર્શાવી શકાય છે: પવિત્ર આત્માની ભેટ, જે ઈશ્વરના રાજ્યને જગતમાં લાવે છે, તે એક પ્યાલા જેવું છે જેને ટેબલ પર ઊંધો મૂકવામાં આવ્યો છે. અને તમે પ્યાલા પર જગમાંથી પાણી રેડો છો. આ પવિત્ર આત્માના રેડાવાનું ચિત્ર છે. જૂના કરારના સમયમાં આવું જ હતું. જેમ પાણી વહેતું હતું; પવિત્ર આત્મા લોકો પર હતો અને તેમની આસપાસ વહેતો હતો અને કદાચ હજારો અને લાખો લોકોને આશીર્વાદ આપતો હતો. અરણ્યમાં બે મિલિયન લોકો હતા જેમનું નેતૃત્વ ઈશ્વરના અભિષિક્ત સેવક મૂસાએ કર્યું હતું. પરંતુ મૂસાનું હૃદય અંદરથી ગંદુ હતું. તે ગુસ્સાને દૂર કરી શક્યો નહીં. તેના ક્રોધ છતાં, ટોળાને આશીર્વાદ આપવા તેનામાંથી આશીર્વાદ વહેતો હતો.

દાઉદ, સામસૂન, ગિદિયોન અને જૂના કરારના બીજા ઘણા લોકો સાથે પણ આવું જ હતું. ઈશ્વરનો આત્મા તેમના પર હતો. મહાન યોહાન બાપ્તિસ્તને પણ, જેની માતાના ગર્ભમાંથી ઈશ્વરનો આત્મા તેના પર હતો, જ્યારે તેને કેદ કરવામાં આવ્યો ત્યારે તેને ખ્રિસ્ત વિશે શંકા હતી. તેણે સ્વર્ગમાંથી અવાજ સાંભળ્યો હતો તેમ છતાં તેણે પ્રશ્ન કર્યો કે શું ઈસુ ખરેખર મસીહા છે. તેને અવિશ્વાસ હતો કારણ કે તેના પ્યાલાની અંદરનો ભાગ વિશ્વાસથી ભરેલો ન હતો.

પરંતુ પચાસમાના દિવસે, પ્રભુએ આ પ્યાલાને સીધો કરી દીધો અને પ્યાલામાં પવિત્ર આત્મા રેડ્યો, જે હૃદય છે. પછી તે ફક્ત જૂના કરારની જેમ, લોકો પર ઉભરાશે નહીં અને આશીર્વાદ આપશે નહીં, પરંતુ નવા કરારમાં તેનાથી પણ વધુ, તે આંતરિક અસ્તિત્વમાં હશે. તે ઈશ્વરનું રાજ્ય છે જે આપણી અંદરથી વહે છે. આ તે રાજ્ય છે જેની ઈસુએ ભવિષ્યવાણી કરી હતી કે તે પચાસમાના દિવસે આવશે. તેથી જ યરૂશાલેમમાં મહાન પર્વના છેલ્લા દિવસે ઈસુએ કહ્યું, "જેમ શાસ્ત્રમાં કહેવામાં આવ્યું છે, 'તેમના પેટમાંથી જીવતા પાણીની નદીઓ વહેશે’" (યોહાન 7:38). પચાસમાના દિવસ પહેલાં એવું થયું નહીં અને થઈ શક્યું નહીં. તેથી જ યોહાન 7:39 માં કહેવામાં આવ્યું છે કે, "પણ તેમના પર વિશ્વાસ કરનારાઓને જે આત્મા મળવાનો હતો તે વિષે તેમણે એ કહ્યું; પવિત્ર આત્મા હજી [આપવામાં આવ્યો] ન હતો," એટલે કે આ રીતે આપવામાં આવ્યો ન હતો, "કેમ કે ઈસુને હજી મહિમાવાન કરવામાં આવ્યા ન હતા."

ખ્રિસ્તને મૃત્યુ પામવું પડ્યું અને ફરીથી ઉઠવું પડ્યું અને પિતા સમક્ષ પોતાનું લોહી રજૂ કરવું પડ્યું. ફક્ત ત્યારે જ, માણસોના હૃદય શુદ્ધ થઈ શક્યા. બળદ અને બકરાનું લોહી ક્યારેય લોકોના હૃદય શુદ્ધ કરી શક્યું નહીં, અને તેથી જ ઈશ્વર લોકોમાં પવિત્ર આત્મા મૂકી શક્યા નહીં. જૂના કરારના સમયમાં લોકોમાં ઈશ્વરનું રાજ્ય આવી શક્યું ન હતું. પરંતુ હવે જ્યારે ખ્રિસ્તે પોતાનું લોહી વહેવડાવ્યું છે અને પિતા પાસે ચઢી ગયા છે, તો આપણા દરેક પાપ શુદ્ધ થઈ શકે છે જો આપણે તેને પ્રભુ સમક્ષ કબૂલ કરીએ.

તેથી ઈશ્વર પ્યાલાને સીધો કરે છે અને ખ્રિસ્તના રક્તમાં આપણને શુદ્ધ કરે છે અને પહેલા આપણામાં પવિત્ર આત્મા રેડે છે, જેથી તે આપણને ઈશ્વરની ઈચ્છા પૂર્ણ કરવા માટે બળવાન બનાવે. પછી, આપણા શબ્દો અને કાર્યોમાંથી તેમનું જીવન વહે છે, જેથી જેમ આપણે પોતે કર્યું છે તેમ આપણે બીજા લોકોને પણ ઈશ્વરની ઈચ્છા પૂર્ણ કરવા તરફ દોરી જઈ શકીએ.

પવિત્ર આત્મા આપણા આંતરિક અસ્તિત્વમાંથી વહે છે. જો આત્મા આપણા આંતરિક અસ્તિત્વમાંથી વહેતો નથી, તો તે જૂના કરારના પ્રકારની સેવા છે.