"ખ્રિસ્તે મંડળી પર પ્રેમ રાખ્યો અને તેની ખાતર પોતાનું સ્વાર્પણ કર્યું" (એફેસીઓને પત્ર 5:25). મંડળી બાંધવા માટે, આપણે મંડળીને એ જ રીતે પ્રેમ કરવો પડશે જે રીતે ઈસુએ મંડળીને પ્રેમ કર્યો હતો. ફક્ત આપણા પૈસા કે સમય આપવા પૂરતું નથી. આપણે પોતાને - આપણું પોતાનું જીવન આપવું પડશે.

જ્યારે ઈશ્વર માણસને તેમના પ્રેમનું વર્ણન કરવા માંગતા હતા, ત્યારે તે તેમના પ્રેમની તુલના ફક્ત પૃથ્વીના એ એકજ ઉદાહરણ સાથે કરી શકતા હતા - માતાનો તેના નવા જન્મેલા બાળક માટેનો પ્રેમ (યશાયા 49:15 જુઓ). જો તમે માતાનું અવલોકન કરો છો, તો તમે જોશો કે તેના બાળક માટેનો તેનો પ્રેમ બલિદાનના આત્માથી ભરેલો છે. વહેલી સવારથી મોડી રાત સુધી, અને આખી રાત, એક માતા તેના બાળક માટે બલિદાન, બલિદાન અને બલિદાન આપે છે; અને બદલામાં તેને કંઈ મળતું નથી. તે તેના બાળક માટે વર્ષો સુધી પીડા અને અસુવિધા સહન કરે છે, બદલામાં કંઈ અપેક્ષા રાખતી નથી. ઈશ્વર પણ આ રીતે આપણને પ્રેમ કરે છે. અને તે જ સ્વભાવ તે આપણને આપવા માંગે છે. પરંતુ દુનિયામાં ક્યાંય પણ એવી સંગત મળતી નથી જેના વિશે પ્રામાણિકપણે કહી શકાય કે તેઓ બધા એકબીજાને એવો પ્રેમ કરે છે. મોટાભાગના વિશ્વાસીઓ ફક્ત તે જ લોકોને પ્રેમ કરવાનું જાણે છે જેઓ તેમની સાથે સંમત થાય છે અને જેઓ તેમના જૂથમાં જોડાય છે. તેમનો પ્રેમ માનવીય છે અને માતાઓના બલિદાનયુક્ત પ્રેમથી ઘણો જુદો છે!! છતાં, દૈવી પ્રેમ એ ધ્યેય છે જેના માટે આપણે પ્રયત્નશીલ રહેવું જોઈએ.

એક માતાને કોઈ પરવા નથી કે તેની આસપાસના લોકો તેના બાળક માટે કંઈ બલિદાન આપી રહ્યા છે કે નહીં. તે ખુશીથી પોતાનું બધું બલિદાન આપે છે. તેવી જ રીતે, જેણે મંડળીને પોતાના બાળક તરીકે જોઈ છે તેને કોઈ પરવા નથી કે તેની આસપાસના લોકો મંડળી માટે કંઈ બલિદાન આપી રહ્યા છે કે નહીં. તે ખુશીથી પોતાનું બલિદાન આપશે, અને તેને બીજા કોઈ સામે કોઈ ફરિયાદ કે માંગણી રહેશે નહીં. જે લોકો ફરિયાદ કરે છે કે અન્ય લોકો મંડળી માટે બલિદાન નથી આપી રહ્યા તેઓ માતાઓ નથી પણ ભાડે રાખેલી નર્સો છે. આવી નર્સોના કામના કલાકો નિશ્ચિત હોય છે, અને જ્યારે આગામી 8-કલાકની પાળી માટે નર્સ સમયસર નહીં આવે ત્યારે તેઓ ફરિયાદ કરશે.

પરંતુ એક માતા દરરોજ 8-કલાકની પાળીમાં કામ કરતી નથી. તે દરરોજ 24 કલાકની પાળીમાં કામ કરે છે - વર્ષ પછી વર્ષ - અને તેને તેના માટે પગાર પણ મળતો નથી. જ્યારે તેનું બાળક 20 વર્ષનું થાય છે, ત્યારે પણ માતાનું કામ પૂરું થતું નથી!! ફક્ત માતાઓ જ તેમના બાળકો માટે દરરોજ દૂધ આપી શકે છે. નર્સો જે બાળકોની સંભાળ રાખે છે તેમના માટે દૂધ ઉત્પન્ન કરી શકતી નથી. તેવી જ રીતે, જેઓ મંડળીમાં માતા જેવા હોય છે તેમની પાસે હંમેશા તેમના આત્મિક બાળકો માટે વચન હશે - દરેક સભામાં. ઘણા વડીલો પાસે મંડળી માટે કોઈ વચન નથી કારણ કે તેઓ નર્સ છે, માતાઓ નહીં.

માતા તેના બાળકો પાસેથી કોઈ પગારની અપેક્ષા રાખતી નથી. કોઈ બાળક ક્યારેય તેની માતાને તેની સેવા માટે ચૂકવણી કરતું નથી. હકીકતમાં, જો તમે ગણતરી કરો કે માતાને કલાક દીઠ 20 રૂપિયા (નર્સોને ચૂકવવામાં આવતો પગાર) ના દરે ચૂકવવા જોઈએ, તો તમે જોશો કે દરેક બાળક 20 વર્ષનું થાય ત્યાં સુધીમાં તે તેની માતાને 30 લાખ રૂપિયાથી વધુનો દેવાદાર હોય છે!! કયું બાળક ક્યારેય તેની માતાને આટલી રકમ ચૂકવી શકે છે?

હવે આપણને જે પ્રશ્ન થાય છે તે એ છે કે: કોણ પ્રભુ અને તેમની મંડળી માટે આવું કામ કરવા તૈયાર છે - કોઈ પણ પગાર મેળવ્યા વિના, પરંતુ ઈસુ આવે ત્યાં સુધી પોતાને સમર્પિત કરીને, દરરોજ, વર્ષો સુધી? બલિદાનના આત્મા વિના તેમની સેવા કરવાનો પ્રયાસ કરતા 10,000 અર્ધ-હૃદયવાળા વિશ્વાસીઓનો ઉપયોગ કરવા કરતાં, જો ઈશ્વરને ક્યાંય પણ બલિદાનનો આત્મા ધરાવતી એક જ વ્યક્તિ મળે, તો તે તેનો ઉપયોગ મંડળી બાંધવા માટે ઘણો વધારે કરશે.

જ્યારે ઈસુ પૃથ્વી પર પાછા ફરશે અને તમે તેમની સમક્ષ ઊભા રહેશો, ત્યારે શું તમને તમારા જીવન પર કોઈ અફસોસ થશે, અથવા તમે ઈશ્વરના રાજ્ય માટે ઉપયોગી રીતે વિતાવેલા જીવન પર પાછળ ફરીને જોઈ શકશો? ઘણા લોકો ભટકી રહ્યા છે અને પૃથ્વી પર પોતાનું જીવન વેડફી રહ્યા છે. ખૂબ મોડું થાય તે પહેલાં જાગો, અને ઈશ્વરને કહો કે તમને બતાવે કે તેમનો માર્ગ બલિદાનનો માર્ગ છે. જેની પાસે સાંભળવાને કાન છે તે સાંભળે.