ઈશ્વર હજુ પણ મંડળીમાં કાર્યરત છે તેના બે પુરાવા એ છે કે તે પૂરા હૃદયથી શિષ્યોને તેમાં ઉમેરે છે અને જેઓ પ્રભુને અનુસરવામાં રસ ધરાવતા નથી તેમને તેમાંથી દૂર કરે છે. આપણે શાસ્ત્રોમાં વાંચીએ છીએ:

"પ્રભુ રોજ રોજ તારણ પામનારાઓને તેઓની મંડળીમાં ઉમેરાતા હતા." (તે દિવસોમાં, ફક્ત શિષ્યપણાના સંદેશને સ્વીકારનારાઓને "તારણ પામેલા" માનવામાં આવતા હતા) (પ્રેરિતોનાં કૃત્યો 2:47).

પ્રભુ કહે છે, "હું તમારામાંથી તમારા અભિમાની, ગર્વિષ્ઠ લોકોને દૂર કરીશ, અને તમારામાં દુઃખી અને ગરીબ લોકોને રહેવા દઈશ. યહોવા તમારા ઈશ્વર (ત્યાર પછી) તમારી વચ્ચે રહેશે અને ગાતા ગાતા તારે માટે હર્ષ કરશે” (સફાન્યા 3:8-17).

અમે શરૂઆતથી જ આપણા સ્વર્ગીય પિતાને અમારી મંડળીમાં આ બંને રીતે કામ કરતા જોયા છે.

ભારત જેવા દેશમાં, એક અબજથી વધુ લોકો સાથે, પ્રભુ ઈસુ ખ્રિસ્તના શિષ્યો બનવા માંગતા લોકોને શોધવા એ લાખો ઘાસની ગંજીઓમાં થોડી સોય શોધવા જેવું છે!! આપણે આ ઘાસની ગંજીઓમાંથી શોધ કરવામાં આજીવન વિતાવી શકીએ છીએ,અને પછી પણ ફક્ત એક કે બે સોય જ મળી શકે છે. પરંતુ વધુ કાર્યક્ષમ પદ્ધતિ એ હશે કે આ ઘાસની ગંજીઓની બહાર ખૂબ જ શક્તિશાળી ચુંબક મૂકવામાં આવે. પછી ચુંબકો દ્વારા ઘાસની ગંજીઓમાંથી સોય ખેંચવામાં આવશે - ઓછામાં ઓછા પ્રયત્નો સાથે! આ એવા લોકોને શોધવાનો શ્રેષ્ઠ અને સૌથી કાર્યક્ષમ માર્ગ છે જેઓ ખરા હૃદયના લોકો છે. અને ઈશ્વર પણ ઈચ્છે છે કે તે આ રીતે થાય. ઈસુએ કહ્યું કે જ્યારે બીજાઓ એકબીજા માટેનો આપણો પ્રેમ જોશે ત્યારે તેઓ જાણશે કે આપણે તેમના શિષ્યો છીએ. (યોહાન 13:33-35). મંડળી તરીકે આપણી સાક્ષી એ છે કે બીજાઓને આપણી તરફ ખેંચવા.

અને તેથી અમે ઈચ્છતા હતા કે અમારી મંડળી (અને પ્રભુએ અમારા દ્વારા બાંધેલી બધી મંડળીઓ) એવા ચુંબકો બને જે ભારતમાં - અને અન્યત્ર પણ હજારો ઘાસની ગંજીઓમાંથી શિષ્યોને ખેંચે.

પ્રભુએ અમને શિષ્યો બનાવવા (અને ધર્માંતરિત કરવા નહીં) આદેશ આપ્યો હોવાથી (માથ્થી 28:18-20), અમે શરૂઆતથી જ શિષ્યપણાની ત્રણ શરતો (લૂક 14:26-33 માં ઉલ્લેખિત) નો ઉપદેશ આપ્યો, - ઈસુને સર્વોચ્ચ પ્રેમ કરવો, દરરોજ સ્વ-મરણ પામવું અને આપણી પાસે રહેલી ભૌતિક વસ્તુઓ પ્રત્યેના લગાવથી મુક્ત રહેવું. અમે અમારી મંડળીમાં ફક્ત તે જ લોકોને ભેગા કરવા માંગતા હતા જેઓ શિષ્યપણાની આ શરતોને પૂર્ણ કરવામાં રસ ધરાવતા હતા.

તેથી અમે પ્રાર્થના કરી કે પ્રભુ અમારી સંખ્યામાં એવા લોકોને ઉમેરે જેઓ આવા શિષ્યો બનવા માંગતા હતા. અમે ક્યારેય કોઈને અમારી મંડળીમાં જોડાવા માટે આમંત્રણ આપ્યું નથી. અમે ઈચ્છતા હતા કે લોકો પોતાની મેળે અમારી સાથે જોડાય. આ બધા વર્ષોમાં, 1975 થી, મેં ક્યારેય એક પણ વ્યક્તિને અમારી કોઈપણ મંડળીનો સભ્ય બનવા માટે આમંત્રણ આપ્યું નથી. અમે ફક્ત તે જ લોકોને પ્રાપ્ત કર્યા છે જેઓ અમારી પાસે સંપૂર્ણપણે આવ્યા હતા. પોતાની જાતે. અમે માનતા હતા કે પ્રભુ એવા લોકોને અમારી પાસે મોકલશે જેમની સંભાળ રાખવા અને સેવા કરવા માટે અમને તેડવામાં આવ્યા હતા. પ્રભુ પોતે જ લોકોને તેમની મંડળીમાં ઉમેરે છે.

ઈસુએ કહ્યું,
“પિતા મને જે આપે છે તે સર્વ મારી પાસે આવશે, અને જે મારી પાસે આવે છે તેને હું કાઢી નહિ જ મૂકીશ.” (યોહાન 6:37).

અમે માનતા હતા કે પૃથ્વી પર ખ્રિસ્તના શરીર તરીકે આ અમારી માટે પણ સાચું પડશે.

પ્રભુએ શિષ્યોને અમારી સાથે ઉમેરવા માટે અદ્ભુત રીતોનો ઉપયોગ કર્યો. અહીં કેટલાક ઉદાહરણો છે.

નજીકના એક દેશમાં, એક યુદ્ધ થયું જેના કારણે ઘણા લોકોને બધું છોડીને નાની હોડીઓમાં પોતાના પરિવારો સાથે નાસી જવું પડ્યું. તેમાંથી કેટલીક હોડીઓ સમુદ્રમાં ડૂબી ગઈ અને ઘણા ડૂબી ગયા અને મરણ પામ્યા. પરંતુ કેટલાક બચી ગયા અને ભારતના કિનારે પહોંચ્યા. ભારત સરકારે આ શરણાર્થીઓને એક શિબિરમાં રાખ્યા. અમારી બે મંડળીઓ આ શિબિરની નજીક સ્થિત હતી. તેથી તે મંડળીના અમારા કેટલાક ભાઈઓ આ શરણાર્થીઓ (જેઓ બદલાણ નહિ પામેલા ખ્રિસ્તી હતા) ની મુલાકાત લેતા હતા અને તેમને સુવાર્તા આપતા હતા. પરિણામે, તેમાંના ઘણા નવો જન્મ પામ્યા. પછી અમારા ભાઈઓ નિયમિતપણે તેમના શિબિરમાં તેમની મુલાકાત લેતા હતા અને તેમને મંડળી તરીકે સ્થાપિત કર્યા. બેંગ્લોર અને અન્યત્ર અમારી ઘણી પરિષદોમાં લગભગ બે વર્ષ સુધી તેઓ પણ હાજરી આપતા હતા. પોતાની સાક્ષી આપવાની તેમની ઉત્સુકતા એટલી બધી હતી કે તેઓ અમારી પરિષદોમાં પૂલપીટ પર દોડી આવતા અને હિંમતભેર સાક્ષી આપતા. જ્યારે તેઓ ત્યાં હતા ત્યારે અમારી મંડળીના અન્ય સભ્યોને ભાગ્યે જ સાક્ષી આપવાની તક મળતી!! અમને બધાને તેમના ઉત્સાહથી પડકાર મળ્યો. એક પરિષદમાં, મેં, બાઈબલ શીખવે છે કે જેમ મંડળી ખ્રિસ્તને આધીન છે તેમ પત્નીઓએ તેમના પતિઓને આધીન રહેવું જોઈએ, તે વિષે વાત કરી. આ વાત કર્યા પછી, તેમાંથી એક નવપરિણીત પત્ની રડી પડી અને પ્રભુને પ્રાર્થના કરી અને તેના લગ્નની શરૂઆતથી જ એક આધીન પત્ની બનવાની કૃપા આપવા તેમને વિનંતી કરી. મારા જીવનમાં મેં ક્યારેય કોઈ પત્નીને આટલી ઉત્સાહથી રડતી અને પ્રાર્થના કરતી સાંભળી નથી!!

લગભગ બે વર્ષ પછી, ભારત સરકારે તેમને તેમના વતન પાછા મોકલવાનો નિર્ણય લીધો. પરંતુ ત્યાં સુધીમાં, આ વિશ્વાસીઓ વિશ્વાસમાં સારી રીતે સ્થાપિત થઈ ગયા હતા અને તેઓના પાછા જતા પહેલા અમે તેમનામાંથી ત્રણને વડીલો તરીકે નિયુક્ત કરી શક્યા. તેથી ઈશ્વરે ભારતમાં તેમના રોકાણનો સમય સંપૂર્ણ રીતે નક્કી કર્યો. તેઓ તેમના વતન પાછા ફર્યાના થોડા સમય પછી, તેમના વિસ્તારમાં ફરીથી યુદ્ધ થયું, અને તેઓ ત્રણ અલગ અલગ વિસ્તારોમાં વિખેરાઈ ગયા. પરંતુ આશ્ચર્યજનક રીતે, આ ત્રણેય જૂથોમાંના દરેકમાં અમે તેમની વચ્ચે નિયુક્ત કરેલા વડીલોમાંથી એક હતો! તેથી તેઓ તે વડીલોના નેતૃત્વ હેઠળ ત્રણ મંડળી તરીકે કાર્ય કરી શક્યા. ત્યાં તેમની સાક્ષી દ્વારા ઘણા અન્ય લોકો પણ આ મંડળીઓમાં ઉમેરાયા. અમારા એક ભાઈએ થોડી ઘણી વખત તેમની મુલાકાત લીધી અને તેમની વચ્ચે થોડી વાર મીટિંગો કરી અને તેમને પ્રોત્સાહન આપ્યું.

અમારા બીજા એક ભાઈએ નવી જગ્યાએ એક નાનો વ્યવસાય શરૂ કરવા અને ત્યાં સ્થાયી થવાનું નક્કી કર્યું. અહીં પણ, ખ્રિસ્તના સમયથી એક પણ મંડળી નહોતી. આ ભાઈની સાક્ષી દ્વારા, ત્યાં કેટલાક શિષ્યો બન્યા અને આજે ત્યાં એક સુંદર મંડળી છે - 2000 વર્ષમાં પહેલીવાર.

જોકે, છેલ્લા 50 વર્ષોમાં ઈશ્વરે અમારી મધ્યે જે સૌથી મોટો ચમત્કાર કર્યો છે તે એ નથી કે જ્યાં 2000 વર્ષથી કોઈ મંડળી અસ્તિત્વમાં નહોતી ત્યાં મંડળી સ્થાપી, પરંતુ ઘણી મંડળીઓનું નેતૃત્વ કરવા માટે ઈશ્વરીય વડીલો ઊભા થયા છે. ભારત જેવા દેશમાં - જ્યાં મોટાભાગના ખ્રિસ્તી કામદારો પગારદાર કામદારો છે - અને પૈસા મુખ્યત્વે વિદેશી સ્ત્રોતોમાંથી આવતા હોય છે, ત્યાં ઈશ્વરના ઘેટાંઓની સેવા કરવા અને સંભાળવા માટે આત્મિક વિચારવાળા આગેવાનો મળવા એ એક અદ્ભુત ચમત્કાર છે. જોકે, ઈશ્વરે આપણને એવા માણસો મોકલ્યા છે જેઓ દાયકાઓથી આપણી મંડળીઓમાં વડીલો અને ઘેટાંપાળક તરીકે મફત સેવા આપી રહ્યા છે. અમે કોઈ પણ વડીલને પગાર આપતા નથી, તેથી અમને ઘણા "ખ્રિસ્તી કૌભાંડીઓ" થી રક્ષણ મળ્યું છે જેઓ અન્યથા અમારી સાથે જોડાયા હોત. આ એ સમસ્યા છે જેનો આજે ઘણી અન્ય ખ્રિસ્તી મંડળીઓ અને સંગઠનો સામનો કરી રહી છે.

દેશભરમાં પથરાયેલા આપણા ચુંબકોએ ઘાસની ગંજીઓમાંથી કેટલીક સુંદર અને સાચી સોય કાઢી છે. અમને આશા છે કે આવનારા દિવસોમાં અમે વધુ સોય કાઢીશું.

પ્રભુની સ્તુતિ થાઓ